ภาษาจีนวันละนิด

เราต้องมารู้จักกับพยัญชนะกันก่อนคับ

พยัญชนะ

พยัญชนะคือเสียงนำที่ขึ้นต้นในแต่ละพยางค์ ในภาษาจีนกลางมีพยัญชนะทั้งหมด 23 เสียง ได้แก่

　b　 p　m 　f 　d　 t　 n　 l　 g　 k　 h 　j 　q 　x 　zh 　ch 　sh　 r　 z　 c　 s 　y 　w.

สระ

สระหมายถึงเสียงที่ออกตามหลังพยัญชนะในแต่ละพยางค์ สระในภาษาจีนแบ่งออกเป็นเสียงสระล้วนและเสียงที่ประกอบขึ้นจากเสียงสระเป็นหลัก(เนื่องจากระบบเสียงภาษาจีนกลางได้รวมเอาเสียงตัวสะกดไว้กับเสียงสระ สระประเภทนี้จึงหมายถึงเสียงสระที่ประสมรวมกับเสียงสะกด ซึ่งเทียบได้กับเสียงตัวสะกดแม่กน /n/ และแม่กง/ng/ ในภาษาไทย) สระจำนวนหนึ่งสามารถประสมกันกลายเป็นสระประสม และเมื่อเรานำสระมาประสมไว้หลังพยัญชนะก็จะกลายเป็นพยางค์ในระบบสัทอักษรพินอิน ในภาษาจีนกลางมีสระทั้งหมด 36 เสียง ได้แก่

　a　 o　 e　 i　 u　 ü　 ai 　 ei　 ui 　 ao 　ou 　 iu 　 ie　 üe 　 an 　 en 　 in 　 un 　 ün 　 ang　 eng　 ing　 ong　 er 　 ia　 iao 　 ian　 iang　 iong 　 ua 　 uo 　 uai 　 uan 　uang　 ueng 　 üan.

 

กฎการออกเสียง

 

เสียงวรรณยุกต์พื้นฐานในภาษาจีนกลางมี 4 เสียง ได้แก่

เสียงหนึ่ง เป็นเสียงสูง

เสียงสอง เป็นเสียงขึ้น

เสียงสาม เป็นเสียงต่ำ

เสียงสี่ เป็นเสียงตก

เสียงวรรณยุกต์ทั้งสี่ใช้เครื่องหมาย ˉ，ˊ，ˇ และˋแทนตามลำดับ เครื่องหมายวรรณยุกต์ทั้งสี่จะเขียนไว้บนเสียงหลักของสระในแต่ละพยางค์ (เสียงหลักของสระหมายถึงเสียงที่ต้องอ้าปากกว้างและออกเสียงดังที่สุดในบรรดาเสียงที่ประกอบขึ้นเป็นสระ) เช่น

　qiāng,　qiáng,　qiaˇng,　qiàng

　tuī,　tuí,　tuiˇ,　tuì

เสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีนกลางมีคุณสมบัติในการแยกความหมาย ดังนั้น หากเสียงวรรณยุกต์ต่างกัน ความหมายก็จะต่างไปด้วย

 

ตัวอย่างบทสนทนาภาษาจีน

1…niˇ　haˇo

     你　好!

     สวัสดีครับ

2…niˇ　haˇo　ma

    你　好　吗？

    คุณสบายดีไหม

1…wˇo　　hěn　haˇo　 niˇ　ne

     我　 很　 好，　你　呢？

     ผมสบายดี แล้วคุณล่ะ

2…wˇo　yě　hěn　haˇo　

     我　也　 很　　好。

     ดิฉันก็สบายดีค่ะ

 

เอาไว้จะมาอัพใหม่นะจ้ะ วันนี้ก็ "zài jiàn le" แปลว่า ลาก่อนแล้วคับ